Wszystko, co warto wiedzieć o sejfach

Konieczność przetrzymywania kosztowności, dokumentów lub innych, nieprzeznaczonych dla niepowołanych oczu przedmiotów w bezpiecznych warunkach jest stara, jak przysłowiowy świat. Dlatego pierwsze urządzenia przypominające zasadą działania dzisiejsze sejfy pojawiły się jeszcze w starożytnym Egipcie. W niniejszym artykule przyjrzymy się więc sejfom i opowiemy parę ciekawostek o tych konstrukcjach.

Jak powstały sejfy?                   

Jak już wspomnieliśmy, historia sejfów zaczęła się jeszcze w starożytności. Pierwsze konstrukcje (nie zachowały się, ale znamy je z opisów) były w zasadzie kuframi lub skrzyniami z zamknięciem, np. na kłódkę. Z upływem czasu skrzynie te zyskiwały coraz rozleglejsze okucia oraz zamek, który nie tylko był kłódką, ale i ryglował całe wieko „pancernego” kufra tak, żeby nie dało się go podważyć i otworzyć. Okucia w pewnym momencie przybrały wyjątkowo artystyczną formę – pojawiły się zdobienia i dekoracje, zaś dziurki od klucza lokowane były w ukrytych miejscach i jeszcze maskowane tak, żeby trudniej było je odnaleźć. Dodawano także fałszywe dziurki! Materiałem konstrukcyjnym ówczesnych sejfów było drewno, najchętniej wyjątkowo twarde. Oczywiście takie wyroby używane były niemal wyłącznie przez możnych, arystokratów i władców, zaś cena ich była niebagatelna.

Przełomem okazało się rozpoczęcie produkcji sejfów z żelaza. Ich wyrób rozpoczął się u schyłku średniowiecza, zaś technologią wyrobu – kucie. Przygotowanie kutego żelaza na sejf trwało bardzo długo, do tego było kosztowne. Poszczególne elementy ówczesnych sejfów łączone były przy pomocy nitowania, dalej też dominowały bogate zdobienia. Sytuacja uległa zmianie w XIX w. – kucie żelaza zamieniono na odlewy. Technologia ta była tańsza i szybsza w wykonaniu, co umożliwiło rozpowszechnienie się sejfów i jednocześnie – obniżenie ich ceny. Wtedy też sejfy zaczęły zwiększać zakres ochrony, którą oferują – rozpoczęło się poszukiwanie rozwiązań mających zapewnić konstrukcji nie tylko ognioodporność, ale także właściwości, które ochroniłyby schowane wewnątrz precjoza przed zniszczeniem. Pojawiły się takie rodzaje wypełnień między ściankami, jak wilgotne drewno, popiół czy uwodniony gips. Pierwszy ognioodporny sejf powstał w 1840 r. w Paryżu, a jego twórcą był Aleksander Fichet.

Rodzaje sejfów

Współczesne sejfy i kasy pancerne mają za zadanie spełnić kilka spośród poniżej wymienionych lub wszystkie kryteria. Są to:

• odporność na włamanie,
• ognioodporność,
• odporność na czynniki środowiskowe – woda, kurz itp.,
• zapewnienie specyficznej ochrony poprzez zastosowanie konkretnego typu zamka.

Wśród stosowanych w sejfach i kasach pancernych zamków oraz blokad znajdziemy m.in. zamki kombinacyjne, zamki na klucz, zamki elektroniczne oraz zamki czasowe. Często również stosowane są kombinacje tych rozwiązań, żeby dodatkowo utrudnić i opóźnić otwarcie sejfu przez osoby nieuprawnione.

Ze względu na sposób montażu możemy wyróżnić sejfy ścienne, sejfy podłogowe czy sejfy ukryte w przedmiotach codziennego użytku (co ma na celu utrudnienie ich odnalezienia). Do tej kategorii sejfów i kas pancernych zaliczymy również sejfy biurowe, sejfy gabinetowe, sejfy na broń palną, sejfy domowe, sejfy hotelowe, sejfy bankowe, skrytki bankowe etc.

Warto również wiedzieć, że w obrocie znajdziemy sejfy bez atestu i sejfy z atestem oraz certyfikatami potwierdzającymi spełnienie określonych wymogów w danym zakresie (normy dla danej klasy odporności). Atesty i certyfikaty obejmują takie cechy, jak ochrona antywłamaniowa, ochrona antywłamaniowa zamka i odporność na ogień.